Krijg jij terug wat je geeft?

Krijg jij terug wat je geeft?

Zucht… daar gaan we weer, denk je geïrriteerd. Je hebt geluisterd, geholpen, bent langs geweest. Hebt afspraken verzet om er voor haar te kunnen zijn en te helpen. Je vriendin had het moeilijk met iets persoonlijks en je helpt graag. Het gaat alweer een tijd beter met haar en nu zit jij met iets vervelends. Je verwacht op z’n minst een telefoontje, appje…iets Maar er gebeurt niks.

En dan ben je teleurgesteld, boos misschien zelfs. In iedere geval geïrriteerd. Waarom belt ze nou niet gewoon even? Dat zou jij nooit zo doen.

Het probleem zit hem in verwachtingen en wederkerigheid. (meer…)

HSP en wat je kunt leren van je donkere kant…

HSP en wat je kunt leren van je donkere kant…

 

“Tja, dat is een heel vervelend trekje van mij. Ik ben een vreselijk mens!” Ze vond van zichzelf dat ze een betweter was en dat mocht niet. Ik zei dat dit haar niet tot een vreselijk mens maakte maar dat een klein onderdeel van haar gedrag was waar ze niet zo blij mee was. En dat iedereen vreselijk trekjes heeft en daarmee niet meteen is afgeschreven als mens. Het is een soort misvatting rondom HSP’s dat we altijd zacht en lief en aardig zijn. Sterker nog: vele HSP’s vinden van zichzelf dat ze altijd zacht, lief en aardig moeten zijn en vooral nooit boos. Volgens mij kan dat niet. Iedere kwaliteit heeft zijn schaduwkant. Zet je kwaliteiten maar eens op een rijtje en zet er dan ‘te’ voor. (meer…)

HSP en de terreur van kriebellabels

HSP en de terreur van kriebellabels

Ik ben wel eens te laat gekomen op een afspraak vanwege een kriebelend label. Ik had nieuwe onderbroeken gekocht. Helaas mét label want de HEMA had bedacht dat ze mijn favorieten met geprinte info gingen vervangen.  Klaargelegd op de stapel om de labels er netjes uit te halen met een tornmesje. Maar je kent het vast, de was te lang niet gedaan dus geen schone onderbroeken meer dus deze nieuwe maar aan. Netjes aangekleed sta ik op het punt om de deur uit te rennen en ik voel het al kriebelen. Twijfel slaat toe:  ik ga het echt niet halen om me nu nog om te kleden. Wel, niet, wel, niet…. Maar het is niet te harden! Ik wéet dat ik het gekriebel de hele dag ga voelen, en nee dat het niet went en dat ik dan nergens anders meer aan kan denken. Dus hup weer naar boven, alles uit, andere onderbroek onder uit de la gevist (een oude, gelubberde met een gat) en hup gehaast de deur uit wetend dat ik te laat kom. Maar ik kon niet anders.

Herkenbaar?

Ik vond het als kind al vreselijk. Mijn moeder naaide zelf kleding omdat we het niet zo breed hadden en dan moest ik weer een bloes met pofmouwen aan waarvan de elastiek te strak zat en ik blauwe moeten op mijn armen had of een kriebelende wollen (!) broek met de rits aan de achterkant (ik schaamde me dood). Of met mijn vlechten zo strak opgebonden dat ik haarpijn had. En dat je je dan niet zo moest aanstellen volgens je moeder. Ik heb dus heel lang gedacht dat er leuk uitzien per definitie oncomfortabel is. Ik heb jarenlang rondgestrompeld op te hoge hakken die pijn deden. Een te strakke spijkerboek die pas dicht ging als je op bed ging liggen en de hele dag in je buik drukte. Contact lenzen die pijn deden omdat ik persé geen bril wilde. Voor mij volstrekt normaal.

Totdat ik ontdekte dat ik hoogsensitief ben en dus extra gevoelig. Vooral voor al die pijnlijke dingen die ik mezelf (letterlijk dus) aandeed. Ik kwam tot de conclusie dat ik me helemaal niet aanstelde. Dat haarpijn dus echt bestond en dat je er ook comfortabel heel mooi kunt uitzien. Ik wil gewoon niks meer aan m’n lijf dat prikt, kriebelt, te strak zit of pijn doet. Ik stel me niet aan als ik het comfortabel wil. Ik ben veel liever voor mezelf geworden en ik mag gewoon fijne, zachte dingen aan mijn lijf. Hakken draag ik al jaren niet meer (was wel echt een dingetje met m’n 1.60 m). En ik voel me er (eindelijk) prima bij. Geen make-up, grijs haar, Birkenstocks en een soepjurk gaan voor mij nog te ver maar wie weet. Het enige artikel waar nog geen oplossing voor is  zijn knellende BH’s.

Fijnste moment van de dag is tegenwoordig thuis komen en m’n BH uit gooien. Heerlijk!

 

Hoe ga jij hier mee om? Hoe lief ben jij voor jezelf?

Ik lees het graag hieronder.

 

Wil je graag een afspraak met me plannen voor een gratis Skype gesprek dan kan dat hier:

[otw_shortcode_button href=”skype” size=”medium” bgcolor=”#3ABBC4″ icon_type=”social foundicon-skype” icon_position=”left” shape=”radius”]Klik hier om een afspraak te maken voor een GRATIS Skype sessie.[/otw_shortcode_button]

 

 

HSP en emotionele pijn

HSP en véél te ingewikkeld doen en denken

HSP en véél te ingewikkeld doen en denken

“Doe niet altijd zo moeilijk!”

“Je denkt veel te ver door”

“Kun je het niet simpel houden?”

Wie maakt zich daar nou druk om?

Als HSP heb je een van deze vast al eens naar je hoofd gekregen. Met een zucht erbij. En waarschijnlijk ook al vaker over jezelf gedacht of gevonden. Pfff, kan ‘t nooit eens simpel? Hoe doen anderen dat?

Je hebt mensen met een one track mind en helemaal aan de andere kant van het spectrum de HSP’s waar het filter niet zo goed van werkt. Uit onderzoek van neurowetenschapper Bianca Acevedo blijkt dat bij HSP’s die een opdracht moeten oplossen in een hersenscanner er veel meer hersengbieden oplichten dan bij niet HSP’s. Er wordt niet alleen met de relevante informatie aan de slag gegaan maar letterlijk elk detail wordt er bij gehaald. “Diepgaande verwerking houdt in dat er bij elke onnozele opdracht veel te veel hersengebieden gaan ‘helpen’ om het probleem op te lossen‘ (met dank aan een artikel in Psychologie magazine).

Een cliënt van mij verzuchtte bij mij in de praktijk dat ze af en toe gek werd van zichzelf. Ze dacht dat ze de enige was met zo’n vol hoofd wat altijd bezig was met details en allerlei associaties en dat ze zo onnodig ingewikkeld deed. En zo moe werd van zichzelf.

“Het hoort bij hoogsensitief zijn” legde ik uit. Je hersenen zijn anders bedraad. Er komt veel meer informatie binnen dan bij niet HSP’s die je ook nog eens dieper verwerkt. En in dat dieper verwerken wordt het ingewikkeld. Of juist interessant. Is maar hoe je het bekijkt. (meer…)

Uit verbinding: HSP en eenzaamheid

Uit verbinding: HSP en eenzaamheid

Eenzaamheid voelt koud en kil. Afgesloten… op jezelf aangewezen. Verloren of er niet bij horen, zoals iemand pas zei. En dat is niet fijn. Je kunt alles hebben, mensen om je heen, partner, kinderen, veel vrienden, leuke collega’s en je toch eenzaam voelen. En dan snap je dat niet van je zelf. Ik héb alles toch? Waarom voel ik me dan zo eenzaam?

Het tegenovergestelde van eenzaamheid is verbinding. (meer…)

Ik slaap supergoed sinds kort. Lees hier hoe!

Ik slaap supergoed sinds kort. Lees hier hoe!

Ik ben geen heel slechte slaper. Het kan veel erger hoor ik om mij heen. Maar toch… Ik hoor alles, (remedie oordopjes), heb snel last van licht (rolluiken), veel draaien, woelen, vaak wakker liggen en 1 a 2 keer per nacht eruit om te plassen. Voor de eerlijkheid moet ik er wel bij zeggen dat de overgang ook zijn invloed heeft: nachtzweten, opvliegers, onrust (maar dat begint af te nemen). Bottomline: ik ben een lichte slaper die snel wakker wordt. En als ik overprikkeld ben kom ik lastiger in slaap.

Het is mij altijd wel opgevallen dat ik in de winter beter slaap dan in de zomer met alleen een lakentje i.v.m. de warmte én ik was links en recht wat tegen gekomen over verzwaringsdekens. Mmm, zou dat iets kunnen zijn voor mij? Ik herinnerde mij ook dat ik vroeger bij oma heerlijk sliep onder zo’n zware, witte sprei met ribbeltjes en bloemen erop (die had iederéen in die tijd dus als je dit herkent, ben van mijn leeftijd 😊). (meer…)

HSP en jezelf op de eerste plaats zetten: egoïstisch?

HSP en jezelf op de 1e plaats zetten. Ben je dan een egoïst?

Als je jezelf op de 1e plaats zet ben je een egoïst. Of dreig je dat te worden. Die angst hoor ik vaak bij cliënten die zichzelf wegcijferen en altijd aanpassen. Zoals recent nog; ze kwam tot de conclusie dat haar plaats in het gezin nog ná de hond kwam. We moesten er beiden een beetje om lachen maar het is natuurlijk intriest.

Ik zou het willen omdraaien. Je bent juist een egoïst als je jezelf niet op de eerste plaats zet. Als je jezelf klein maakt, blijft aanpassen aan de ander, niet jezelf bent omdat dat niet goed genoeg zou zijn. Je stelt jezelf mooier en beter voor dan je bent. Je bent niet helemaal eerlijk, jij hebt ook behoeften en die stop je maar weg om in dienst te staan van de ander. (meer…)

Goed slapen als HSP-er: 10 ongebruikelijke tips

Goed slapen als HSP-er: 10 ongebruikelijke tips

Laatst was ik op vakantie met mijn lief. En dan begint thuis al de vraag: kussen mee of niet? Want we gaan naar een vreemd hotel. In Frankrijk. Met waarschijnlijk van die rare rolkussens. En ik weet ook al niet hoe de matras is en of het donker genoeg zal zijn. Zucht.. daar begint m’n hsp-gemiemel al, (oordeel ik toch weer stiekem een beetje over mezelf).

Maar hé, we hadden afgesproken dat ik alle rare hsp dingetjes van mezelf zou accepteren dús moet ik ervoor zorgen dat ik goed slaap anders ben ik overdag niet fit en veel te snel overprikkeld. Kussen mee dus. Neemt wel veel plaats in vind mijn lief. Jammer dan! Hotelkamer valt mee. Het ruikt er wel raar en ik kan de gedachte over wie er allemaal in gelegen hebben moeilijk loslaten.

Aangekomen in het huisje op ons vakantieadres. 2 slaapkamers. Hmm… welke te kiezen? De bedden zijn op z’n Frans: romantisch smal. Bij ons noem je dat een twijfelaar. Ik twijfel tussen beide kamers. Hoe is de matras? Veel te hard. Allebei. Rare wollen dekens en het luik gaat net niet helemaal dicht dus komt er daglicht doorheen. Niet fijn. Wel fijn: ons eigen beddengoed. Dat ruikt lekker vertrouwd. (meer…)

Ik, hoogbegaafd? Echt niet! (of toch wel?)

Ik, hoogbegaafd? Echt niet! (of toch wel?)

 

HSP en hoogbegaafdheid wordt vaak in een adem genoemd. Ik kom het steeds meer tegen in allerlei literatuur, op Facebook en bij cliënten die er erover beginnen.
Er is zelfs een Amerikaanse psychologe, Linda Silverman, die beweert dat het een en hetzelfde is.

Ja, leuk dacht ik dan altijd, maar ik niet natuurlijk. Kreeg maar een HAVO advies. Ben van school getrapt vanwege rebels gedrag en 2x blijven zitten, afgezakt naar de MAVO. Ja, dat klinkt als hoogbegaafd. Dat mijn falen op school niet zoveel met mijn intellect maar alles met omstandigheden te maken had, heb ik lang niet gezien. Een weinig ondersteunende thuisbasis vanwege een dysfunctioneel, bijstandsgezin des te meer. Het kwam eigenlijk niet bij me op dat studeren voor mij was weggelegd. Ik vond leren altijd erg leuk (nog steeds trouwens) en ben erg nieuwsgierig naar hoe iets werkt of in elkaar zit. Als kind al was ik erg blij al we ergens op bezoek waren waar ze een Winkler Prins Encyclopedie hadden (voor de jongere lezers: dat is Google maar dan in mooie, donkergroene, gebonden boeken). Zat ik de hele middag van alles op te zoeken. Ik was ook niet weg te slaan uit de bieb. Mocht al heel vroeg naar de volwassenbieb omdat ik alles uit had.

Ik dacht altijd dat je van een Einstein-achtige genialiteit moest zijn om hoogbegaafd te zijn. Blijkt dus niet waar! IQ is een indicatie maar er komt veel meer bij kijken, het is ook een manier van denken en zijn. (meer…)

Het wordt nooit perfect: geluk is niet maakbaar….

Het wordt nooit perfect: geluk is niet maakbaar…

Er is altijd wat. Ben ik eindelijk op vakantie waar ik zo naar heb uitgekeken vanwege drukte en stress, zit ik me na een paar dagen te vervelen en voel ik heimwee. Is het mooi weer, heb ik ‘t te warm. Ben ik blij dat ‘t eindelijk gaat regenen, loopt de kelder onder. Wat je ook wenst, er is altijd wat. Het is nooit perfect. En dat is voor een HSP-perfectionist best lastig. Ik wíl het zo graag perfect, maar dat lukt dus niet. Het hoort bij HSP zijn: het graag goed doen (vooral voor de ander) en een hoog streefniveau hebben. Plus natuurlijk een grote controledrang en ‘als-dan’ denken. Als ik 5 kg afval ben ik gelukkig, als ik maar ergens anders woonde voelde ik me beter, als mijn partner meer begrip voor me heeft ben ik wél happy.

Hier zit een mythe achter. Als je maar hard genoeg aan jezelf werkt en je best doet word je gelukkig. Niet waar dus. (meer…)