Krijg jij terug wat je geeft?

Zucht… daar gaan we weer, denk je geïrriteerd. Je hebt geluisterd, geholpen, bent langs geweest. Hebt afspraken verzet om er voor haar te kunnen zijn en te helpen. Je vriendin had het moeilijk met iets persoonlijks en je helpt graag. Het gaat alweer een tijd beter met haar en nu zit jij met iets vervelends. Je verwacht op z’n minst een telefoontje, appje…iets Maar er gebeurt niks.

En dan ben je teleurgesteld, boos misschien zelfs. In iedere geval geïrriteerd. Waarom belt ze nou niet gewoon even? Dat zou jij nooit zo doen.

Het probleem zit hem in verwachtingen en wederkerigheid. Ik denk dat de basis van vriendschap of een relatie (onder meer) bestaat uit wederkerigheid. Natuurlijk niet ‘voor wat hoort wat’ met een soort meetlat er langs. Maar het geven en nemen moet wel een beetje in verhouding zijn anders klopt er iets niet. Nou zijn HSP’s meestal de gevende partij en dan trek je op de lange duur dus aan het kortste eind. Niet leuk.

Je kunt in zo’n relatie aangeven wat je nodig hebt en als het dan voor jou nog niet blijkt te werken is er maar 1 oplossing en dat is voor jezelf kiezen. Niet makkelijk, wel heel gezond.

De andere kant, verwachtingen, is ook zo’n ding waar hsp’s heel goed in zijn. Je bent zelf heel gevoelig afgesteld op de behoeften van anderen, hebt snel door of iemand verdrietig is of hulp nodig heeft (wel altijd even checken hè, niet in aannames gaan zitten). En over het algemeen help je graag. Waar het makkelijk mis gaat, is wanneer je zelf een arm om je schouder nodig hebt of hulp. Dan VERWACHT je dat de ander dat net zo aanvoelt als jij. Zonder dat je dat hoeft te vragen. En dan gebeurt er dus vaak niks. Ja, veel mensen zijn hoogsensitief maar zo’n 80% dus niet. Zij voelen dus minder goed aan wat je nodig hebt. En dan raak je teleurgesteld want dat zou jij nóoit zo doen. De ander kan niet in je hoofd kijken dus het is van belang om voor jezelf te leren opkomen en te vrágen wat je nodig hebt. En nee, kinderen die vragen worden niet overgeslagen, kinderen die vragen krijgen wat ze willen en nodig hebben.

Ik ken het uit eigen ervaring: ik beet nog liever m’n tong af dan om hulp of een luisterend oor te vragen. Ik verwachtte dat de ander wist en aanvoelde wat ik nodig had. En als dat niet gebeurde ging ik gekwetst zitten mokken. De ander (partner meestal) begreep er dan helemaal niks van. Ik heb het echt moeten leren. En dat was heel ongemakkelijk. Want om te vragen wat je nodig hebt moet je natuurlijk wel eerst weten wat je dan wil. Dat was nog niet zo gemakkelijk. Ik was zo gericht op de ander dat ik niet eens wist wat mijn eigen behoeftes waren. En als ze al naar boven piepten schoof ik ze met gemak aan de kant. En dat bleek niet gezond te zijn voor mij. Het leverde me tot 2 keer toe een burn -out op.

Maar ik heb het geleerd, uiteindelijk na veel oefenen en uitproberen. Ik weet nu dat ik veel beter functioneer als ik aangeef wat ik nodig heb. Het heeft me ook meer eigenwaarde gebracht. Los van de overtuiging dat je als stoere meid je eigen boontjes dopt, heeft vragen om hulp of affectie ook iets kwetsbaars. Je kunt afgewezen worden. Maar ‘no guts, no glory’ en in de praktijk bleek het reuze mee te vallen. En als het toch gebeurde dan zag ik dat de wereld niet verging.

Aangeven wat je nodig hebt is ook heel fijn voor de ander. Het schept duidelijkheid. Binnen een vriendschap of relatie is de ander meestal wel bereid om je te geven wat je nodig hebt. Als degene maar weet wat dat dan is. Dan hoeft hij/zij niet te gaan gissen wat je wil met alle risico’s dat het verkeerd uitpakt. Of dat de ander gewoonweg geen idee heeft wat jij zit te verwachten.

Hoe je dat dan doet? Gewoon door je mond open te doen en een zin beginnen met “Ik zou het fijn vinden als…” of ‘Ik wil graag….“. Het zal heel ongemakkelijk voelen in het begin. Maar met veel oefenen en uitproberen kom je een heel eind.

En hoe het verder ging met mijn vriendin? Ik heb haar gebeld en gezegd dat ik het niet fijn vond dat ze niks liet horen toen ik haar nodig had. Ze zei “Sorry” en dat ze van zichzelf wist dat ze niet zo attent was en dat ze dat wilde verbeteren. Ze vond het fijn dat ik aangaf wat me stoorde.  Allebei een stap gezet én weer dikke maatjes!

Wil je ’t over dit onderwerp met mij hebben? Of wil je iets anders bespreken over jouw hoogsensitiviteit? Klik hieronder voor het maken van een gratis afspraak: