HSP en jezelf op de 1^e plaats zetten. Ben je dan een egoïst?

Als je jezelf op de 1^e plaats zet ben je een egoïst. Of dreig je dat te worden. Die angst hoor ik vaak bij cliënten die zichzelf wegcijferen en altijd aanpassen. Zoals recent nog; ze kwam tot de conclusie dat haar plaats in het gezin nog ná de hond kwam. We moesten er beiden een beetje om lachen maar het is natuurlijk intriest.

Ik zou het willen omdraaien. Je bent juist een egoïst als je jezelf niet op de eerste plaats zet. Als je jezelf klein maakt, blijft aanpassen aan de ander, niet jezelf bent omdat dat niet goed genoeg zou zijn. Je stelt jezelf mooier en beter voor dan je bent. Je bent niet helemaal eerlijk, jij hebt ook behoeften en die stop je maar weg om in dienst te staan van de ander. Maar eigenlijk ben je helemaal niet zo onbaatzuchtig. Je wil er ook iets voor terug. En dat is ook normaal. Het hoeft niet voor wat hoort wat te zijn maar enige wederkerigheid is prettig. Als dat niet gebeurt word je boos, verdrietig of bitter. ‘De wereld is hard’ ‘Iedereen denkt alleen maar aan zichzelf’ ‘Ik sta altijd klaar voor iedereen maar niemand voor mij’

Ik ben er zelf ook heel goed in. Of beter gezegd was. Ik heb door de jaren heen geleerd (met vallen en opstaan) om beter voor mezelf op te komen en eerst te bedenken wat ík wil. Nee te zeggen als het me niet uitkomt. En ik ben geen egoïst geworden!

Als ik maar heel lief en gedienstig ben wordt er wél van me gehouden. Als ik me aanpas en voor iedereen klaar sta word ik wel gezien en gehoord. Dat is een denkfout. Als ik doe wat ik eigenlijk voor mezelf wil (luister naar me, zie me, hoor me, zorg voor mij) zonder erom te hoeven vragen dan verwacht ik dat de ander aanvoelt wat ik nodig heb. En dan wordt je dus boos als het niet wederkerig is. En teleurgesteld dat de ander niet in een split second aanvoelt wat jij nodig hebt. Ja, HALLO dat gaat niet! Als jij niet aangeeft wat je nodig hebt, hoe moet de ander dat dan weten? Niet iedereen is zo gevoelig als jij en zelfs dan nog kun je heel makkelijk in een aanname gaan zitten over wat jij denkt dat iemand nodig heeft. Dat hoeft namelijk helemaal niet zo te zijn. Als je het niet vraagt dan weet je het niet.

Piepklein voorbeeldje: jij haalt altijd koffie voor je collega met 2 klontjes suiker en extra sterk zoals je weet dat ze het graag heeft. Zij haalt nooit koffie sterker nog: ze weet niet eens hoe je ‘m drinkt. Dan kun je hardnekkig koffie blijven halen en er steeds pissiger over worden dat zij dat nooit doet. Want: ik zou dat zelf nooit doen, snapt ze ’t nou niet? en het is toch niet meer dan normaal dat zij ook voor mij eens koffie haalt? Totdat je zo nijdig bent dat je de koffie bijna op haar bureau smijt (zuchtend en lijdend). Maar krijg je daarmee wat je wil? Nee. Je zult het moeten zeggen. ‘Goh, ik zou het fijn vinden als jij ook eens koffie haalt. Ik drink ‘m zwart by the way’.

Jezelf wegcijferen daar wordt niemand beter van. Maar het is nogal hardnekkig gedrag. Vaak doe je dat al zo lang dat het een ingesleten paadje in je hoofd is wat je er niet zomaar uitkrijgt. Wat er onder zit is vaak oude pijn. Er niet mogen zijn als kind, geen waardering krijgen voor je gevoeligheid maar een ‘stel je niet zo aan’. Zo ontstaat een laag zelfbeeld of zelfs zelfhaat. In je latere leven kun je dan een patroon ontwikkelen waarbij het gemakkelijker is om jezelf op de ander te storten zodat je niet met jezelf bezig hoeft te zijn. Als je de ander belangrijker maakt dan jezelf dan gaat het niet over jou. Maar dan krijg je ook niet wat je nodig hebt.

Tuurlijk is het zaak je oude pijn aan te pakken maar je kunt ook al beginnen met je please gedrag te veranderen als het je in de weg zit. Met kleine stapjes. Ieder succesvol klein  stapje zorgt dan voor een beter zelfbeeld waardoor je steeds beter voor jezelf opkomt. Waardoor je steeds een plaatsje opschuift in de rij.

En wees niet bang, je wordt geen egoïst. Dat staat veel te ver van je af. Dat is de andere kant van het spectrum. Noem het zelf-liefde en goed zorgen voor jezelf. Daar doe je je omgeving ook een plezier mee.

Het is jouw leven waarin jij de hoofdrol hebt. Geen bijrolletje of figurant. Het is geen generale repetitie : This is it!

Wil je het er een keer met mij over hebben? Dan klik hieronder