Ben jij vaak bang wat anderen over je denken…
oftewel: De prinses op de erwt: Verwend of HSP?
Er was eens…(natuurlijk beginnen we met er was eens, het is een sprookje) een koningspaar dat op zoek was naar een geschikte prinses voor hun zoon. De koningin wist dat je een echte prinses kon spotten aan haar gevoeligheid. Dus nodigde ze iedere prinses in het land uit om te komen logeren. Er was er maar 1 die maar matrassen erbij bleef vragen omdat ze niet lekker lag. Ze bleef klagen dat er iets in haar rug prikte. De volgende ochtend verklaarde ze, hoog gelegen op 20 matrassen, dat ze geen oog had dicht gedaan. Grinnikend haalde de koningin de erwt eronder vandaan en wist dat ze de juiste prinses voor haar zoon had gevonden.
Schaamde de prinses zich voor haar gevoeligheid of wat anderen konden zien als verwend? Welnee, ze was immers wie ze was en de échte prinsessen hoorden heel gevoelig te zijn. Dat had ze namelijk net bewezen. Zat ze zich druk te maken over wat anderen zouden kunnen denken over haar gevoeligheid. Helemaal niet ‘What other people think of you is none of your business’ was haar motto.
En ze heeft natuurlijk gelijk. Ik hoor heel vaak van mijn HSP cliënten dat ze het zo moeilijk vinden wat anderen over hun denken. Ik heb daar zelf ook lang mee geworsteld maar ben daar aardig overheen (ouder worden helpt ook al een hoop). Maar hoe weet je nou wat een ander denkt? Heb je een glazen bol, kun je in hun hoofd kijken? Zeggen mensen werkelijk dingen tegen je zoals ‘je haar zit stom’ of ‘doe niet altijd zo verlegen’ ? Denk je dat misschien zelf over jezelf en projecteer je dat op anderen? Probeer je wat anderen denken te beïnvloeden door maar zo perfect mogelijk te zijn zodat ze niks slechts over je kunnen denken? Naast dat het verschrikkelijk vermoeiend is gaat het niet werken want je weet niet wat iemand denkt. Hoogstens als je ernaar vraagt en dan is het nog maar de vraag of het klopt wat iemand dan zegt. Misschien denk je zelf ook niet zo aardig over anderen en ben je bang dat zij dat ook over jou doen. En weet je, het maakt eigenlijk helemaal niet uit wat een ander vindt, als jij jezelf maar oké vindt.
Je hebt dus geen invloed op wat anderen over je denken. Dat maakt het vrij zinloos om erover te blijven piekeren. Wat je beter kunt doen (en waar je wel invloed op hebt) zijn je eigen gedachten over je zelf en anderen en je oordelen. Ik weet dat als je positiever over je zelf gaat denken je ook milder naar anderen kijkt en veel minder projecteert wat zij wel allemaal over jou zouden kunnen denken. Cirkeltje rond.
Ga dus met je zelf aan de slag wanneer je last hebt van het ‘wat-zullen-ze wel-niet -denken syndroom’. Krik je zelfbeeld op door positiever te worden.
Hoe je dat doet?
Iedereen heeft een van de volgende (als je pech hebt 2 of 3) lievelingsangsten:
· Ik ben niet goed genoeg
· ik durf niet kwetsbaar te zijn of
· ik ben bang dat niemand van mij houdt.
Voel voor jezelf goed na welke op jou van toepassing is en keer je overtuiging om.
Bijvoorbeeld: ik ben niet goed genoeg wordt: ik ben goed genoeg of ik ben prima (voor de durfals: ik ben geweldig!). Zeg dit meerder malen per dag tegen jezelf in de spiegel, liefst hardop. Dat zal in het begin heel onwennig en raar voelen. Misschien moet je er zelfs van huilen. Prima! Het raakt je en dan kun je verder. Je onderbewuste maakt geen onderscheid tussen wat er werkelijk is en wat je tegen jezelf zegt. Dat werkt in negatieve zin ook zo. Het zal steeds comfortabeler gaan voelen en op den duur ga je het geloven. Dan ben je ver genoeg. Je denkt een stuk positiever over jezelf en trekt je veel minder aan van wat anderen denken.
Het kon de prinses namelijk ook niks schelen. Ze was wie ze was met al haar gevoeligheden en gemier over 20 matrassen die nóg niet lekker lagen. En ze vond zichzelf hartstikke oké. Als kers op de taart ging ze ook nog met de prins trouwen ook. En ze leefden nog lang en gelukkig ( wel na een ingrijpende verbouwing aan het kasteel want de plafonds waren dan wel hoog maar niet hoog genoeg voor de immense stapel matrassen die ze altijd nodig had + oordopjes, geblindeerde ramen en een anti-snurkstrip voor de prins).
Ben jij net zo stoer als de erwten prinses? Of heb je er vaak nog wat moeite mee?
Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. Laat je me het hieronder weten?
of [otw_shortcode_button href=”skype” size=”medium” bgcolor=”#3ABBC4″ icon_type=”social foundicon-skype” icon_position=”left” shape=”radius”]Klik hier om een afspraak te maken voor een GRATIS Skype sessie.[/otw_shortcode_button]
Dat is een hele mooie, ‘ze vond zichzelf hardstikke oké ‘. Die wil ik graag in mijn hersens en gevoel invlechten. Als ik weer eens over me heen laat lopen, als ik teveel denk naar mijn zin, als ik eens gewoon verdrietig of moe ben, als ik last heb van prikkels en geluiden en men dat niet begrijpt ….. Ik vind mezelf gewoon hardstikke oké.
Hoe lang is dat oefenen, totdat je dat ook écht zo voelt….
Maakt niet uit als het een tikkeltje te lang duurt naar mijn zin, ik vind mezelf gewoon hardstikke oké! Bijna
Bedankt Anouk, weer een mooie spreuk erbij
hoi Anouk,
ik zal het eens gaan proberen.. mijn probleem is nog niet eens zozeer dat anderen werkelijk denken dat ik niet deug (etc.).. maar dat ik dat zelf vind. sterke interne criticus, heeft iemand me recent gezegd. ik haal mezelf uit gewoonte omlaag en dan valt het heel erg mee. ik moet zeggen: viel het mee want dat was in het verleden wel een noodzaak maar inmiddels allang niet meer. tegenwoordig zijn er vooral mensen om me heen die me aardig vinden, die vinden dat ik dingen goed doe, dat ik echt wel intelligent bent en ga zo maar verder.. alleen ik ben nog niet mee. en het verschil tussen wat ik rationeel weet en kan verklaren en wat ik emotioneel voel, maakt dat ik dus zelden zeg ‘ik vind mezelf helemaal oké’.
ik weet niet of ik nog heel erg bezig ben met wat anderen van me denken. in The boy, the mole, the fox and the horse zegt het paard: ‘don’t mesure how valuable you are by the way you are treated. always remember you matter, you are loved and you bring something to this world no one else can.’ maar vooral dat moet ik nog wel heel vaak repeteren. het is me al langer geleden gezegd, dat het gros van de mensen die je bijvoorbeeld op straat ziet, helemaal niets van je vindt. ze zien je vaak nog niet eens lopen, laat staan dat ze een mening hebben. binnen de groep van mensen die je kent kan het wel belangrijk zijn.. maar als ze met je blijven omgaan, zal het wel snor zitten. ook al begrijp je zelf niet, dat het zo is. oftewel: ‘sometimes I think you believe in me more than I do, said the boy. you’ll catch up, said the horse’.
Hoi Anouk,
Het is best lastig, dat zelfvertrouwen. Ik ben nu over de zestig en ik heb het mezelf wel goed aangeleerd, denk ik. Ik heb altijd eigen bedrijven gehad, gelukkig met succes. Dat lukt alleen als je er zelf tevreden over bent en je niets (althans niet te veel) aantrekt van iedereen, die kritiek heeft op je beslissingen. Goede, opbouwende kritiek blijft natuurlijk altijd welkom, maar dat is zeldzaam. Maar het blijft een strijd en ik moet mezelf er nog vaak aan herinneren, dat het goed is zo. Opvoeding heeft natuurlijk ook nog een grote invloed. Mijn moeder leeft nog steeds en nog zegt ze: “Doe dat maar niet, want wat zullen de mensen er van zeggen? Vertel het maar aan niemand.” Zo vermoeiend en heeft het er ook nooit makkelijker op gemaakt om voor mijzelf op te komen.