Hoe eerlijk ben jij eigenlijk…
Je beste vriendin heeft een afschuwelijke jurk aan die haar onnodig ouder/dikker/tuttiger maakt dan nodig. Wat doe je dan? Zeg je dat of niet? Gaat eerlijkheid boven alles of ben je liever diplomatiek. En als je kiest voor diplomatiek, hoe eerlijk ben je dan?
Je hebt geleerd om altijd eerlijk te zijn van je moeder. En als HSP ben je nog eens extra eerlijk omdat je rechtvaardigheid hoog in het vaandel hebt staan. En toch wil je tegelijkertijd niemand met je eerlijkheid kwetsen. En je vrienden al helemaal niet. Terwijl een vriendschap gebaseerd is op eerlijkheid. Omdat dat het allerbelangrijkste is in een vriendschap. Lastig hè?
Je wil vooral niet huichelen en nep doen. Of in het geval van de jurk, iemand voor gek laten lopen. Maar moet alles dan maar altijd gezegd kunnen worden? Ik denk het niet. Altijd de waarheid vertellen is een overschatte deugd, volgens sommige deskundigen. Sterker nog : ik ken mensen die je de meest grove beledigingen naar je hoofd slingeren onder het motto: ja, maar ik ben wél eerlijk. Dat je je dan ontzettend gekwetst kunt voelen telt dan blijkbaar niet. Natuurlijk moet een goede vriendschap tegen een stootje kunnen. Altijd op eieren om iemand heen moeten balanceren is gewoonweg niet prettig en geen gelijkwaardige vriendschap.
Eerlijkheid wordt vaak overschat. Zelfs door degene die roept altijd eerlijk te zijn. Uit onderzoek blijkt dat de gemiddelde man 3 x per dag liegt en vrouwen 1 x per dag. En waar gaat dat dan over? Mannen liegen over wat ze hadden moeten doen en niet gedaan hebben en vrouwen liegen over hoe ze zich voelen. Het klassieke: ‘Is er wat?’ ‘Nee, niks, alles is prima’. Vrouwen voelen zich gemiddeld ook schuldiger over liegen terwijl mannen daar beduidend minder moeite mee hebben.
5 procent zegt helemaal nooit te liegen. Weinig toch? En dat lijken me geen prettige mensen. Diplomatie is toch de lijm in onze samenleving. Zoals gewoonlijk gaat het weer om de balans. Altijd ongezouten de waarheid zeggen is niet aan te bevelen. Ik denk dat je dan heel eenzaam wordt. Altijd diplomatiek er omheen praten en nooit zeggen wat je er nou écht van vindt ook niet. Dan ben je ook niet meer oprecht en geloofwaardig. Maar hoe vind je die balans?
Vaak is dat aanvoelen wanneer je je mond beter kunt houden. En laten we daar als HSP nu heel goed in zijn, dat aanvoelen. (Wel even checken en niet gaan aannemen). Jouw waarheid is meestal een mening. Want wat is de waarheid? Dat is voor iedereen verschillend. Een mening die heel stellig wordt gesteld lijkt vaak op de waarheid maar hoeft dat helemaal niet te zijn. Zoals bij de jurk: Is het een feit dat je vriendin een stomme jurk aanheeft of vind jij dat gewoon? En waarom vind jij dat dan? Is hij te opvallend en zou je dat zelf nooit durven. Wat zegt die mening over jou? Daarnaast: wat kan ze ermee als je dat op het feest zegt waar jullie samen zijn. Dan kan ze er niks meer aan doen. Zeg het dan voor vertrek dan kan ze nog wat anders aandoen. Of niet natuurlijk als ze het volledig met je oneens is.
En andersom werkt het ook zo. Als iemand eerlijk tegen jou is en het is, op z’n zachtst gezegd, geen prettige boodschap. Hou dan voor ogen dat het iemands mening is en waarschijnlijk niet de waarheid. En dat die mening meer over degene zelf zegt dan over jou.
Ik ben heel benieuwd hoe jij over dit onderwerp denkt en hoe je ermee omgaat. Laat je het me weten?
[otw_shortcode_button href=”skype” size=”medium” bgcolor=”#3ABBC4″ icon_type=”social foundicon-skype” icon_position=”left” shape=”radius”]Klik hier om een afspraak te maken voor een GRATIS Skype sessie.[/otw_shortcode_button]
beste Anouk,
heel lang geleden zei iemand (zelf toen ook nog op de middelbare school), dat ze in zo’n geval er voor koos om bijvoorbeeld iets aardigs te zeggen over het kledingstuk, in het bijzonder als de drager/ draagster zich ermee liet zien ‘kijk wat ik voor moois aan heb’. het accent op iets anders leggen. ik kies er doorgaans voor om niets te zeggen, of inderdaad als ik word uitgenodigd om iets te vinden een omtrekkende beweging te maken. per slot van rekening gaat het erom dat iemand zich goed en zeker voelt in zijn of haar voorkomen. wordt de vraag genuanceerd, dan kan ik eventueel zeggen (mits daar nog een mogelijkheid is om te verkleden) dat de gelegenheid misschien om een ander tenue vraagt. ik merk dat het mij zelf nogal onzeker maakt, als ik iets aan heb dat ik zelf heb gemaakt en een vriendin zegt alleen dat ik de knoopsgaten netjes heb gemaakt. dat vest dat ik voor haar breide en waarvan ze zei dat de knopen zo mooi waren. ik heb deze zomer een wollen vest gebreid zodat ze daar nu plezier van kan hebben. dat ze me een patroon gaf dat ik 1. niet mooi vond, 2. niet bij haar vond passen, 3. niet kon breien vanwege onvoldoende materiaal plus een breibeschrijving in het Duits waar ik geen touw aan kon vastknopen.. ze vroeg om kabels en die zitten er op.. maar het feit dat ze het vest nog niet eens een keer heeft gepast, maakt me wel ongelukkig.
wordt er niets gevraagd, dan onthoud ik me maar van commentaar. de ander moet ermee lopen. ik moet het ook doen met mijn hoofd en wat ik verder meen te kunnen aantrekken. ik val liever niet op, maar dat is ook voor iedereen verschillend..