Mag hoogsensitiviteit uit de slachtofferige zweefhoek aub…

Als je hsp bent ben je paranormaal begaafd en kun je met engelen praten, lees ik op Facebook. Als je hoogsensitief bent mag je zwelgen in slachtofferschap en kun je er helemaal niks aan doen dat je leven is zoals het is. Want het is zoals het is. Het lot is voorbestemd. Dit is het pad wat je gekregen hebt. Alles ligt al vast in de cosmos.

Pffff….ik lees veel over hoogsensitiviteit op allerlei social media en vaak zitten daar hele goeie artikelen en posts bij maar heel vaak krijg ik ook de kriebels van de combinatie hsp en zweverigheid. En dat is jammer, niet nodig en zelfs schadelijk voor ons imago.

Ik merk het vaak als ik uitleg  geef aan niet hsp over mijn missie of bedrijf of wat ik doe in mijn coaching. Hsp wordt meteen in de spirituele zweefhoek weggezet. En daar ben ik tegen. Falikant! Ik ben vrij nuchter en spiritueel tegelijk. Volgens sommigen kan dat niet. Ik had er laatst nog een discussie over met iemand over nuchter vs. spiritueel of gevoelig en zij die dacht dat het 2 zijden van 1 medaille waren. Ik ben het levende bewijs dat het niet zo is. En met mij veel van mijn cliënten. Het is niet zo zwart-wit.

Laten we het woordenboek er eens bij pakken:
Definitie uit de van Dale: spiritueel :

1. De geest, het niet stoffelijke betreffend
2. ( van personen) openstaand voor alles wat met religie en metafysica te maken heeft

Dat is al een stuk nuchterder: het niet stoffelijke betreffend heeft te maken met gedachten, gevoelens,  emoties, energieën e.d. en een spiritueel iemand staat open voor religie en metafysica.

Terwijl ik toch vaak de indruk krijg dat religie in spirituele kringen in de ban is gedaan als zijnde dogmatisch, ouderwets en daardoor des duivels. Terwijl religie niks meer of minder betekent dan her-verbinding. Wat diverse stromingen daarvan hebben gemaakt in groepsverband, daar kan de oorspronkelijke betekenis niks aan doen. Dit even terzijde.

Ik vind het als nuchter persoon heerlijk om me met niet stoffelijke zaken bezig te houden. Ik heb voorspellende dromen, kan energie voelen en waarnemen, ik kan readen en healen. Noem maar op. En ga hier op mijn eigen nuchtere manier mee om. Dus graag met 2 voeten op de grond waarbij ik ook mijn ratio of verstand erbij pak om te kijken wat nu logisch en reëel is. Dat mag ook van sommige stromingen niet want dat is dan ‘ego’. Nou dat ego heb je niet voor niks gekregen, lijkt me zo. Dat heb je harstikke hard nodig om zaken voor elkaar te krijgen. Het gaat zoals altijd om de balans.

Het leven is niet maakbaar, je hebt minder invloed dan je denkt. Dingen gaan vaak zoals ze gaan maar dat is geen excuus om maar achterover te gaan hangen en niks meer te hoeven. Dat waar je invloed op hebt ( je gedrag en de keuzes die je maakt) zijn je eigen verantwoordelijkheid, hsp of niet.

En toch….( nu volgt er een enorm oordeel) Op social media vind ik dat teveel hsp’s in de zweefhoek comfortabel zitten te wezen zodat ze niks hoeven. Een soort excuus spiri. Het ligt toch al allemaal vast, ik ben nu eenmaal zo verschrikkelijk gevoelig, dat is mijn lot en daar is helemaal niks aan te doen. Slachtoffer! Ik las vandaag een verhaal op facebook van een hsp die al 9 jaar een zeer moeizame, gewelddadige relatie had met een narcist ( geen idee wie die diagnose had gesteld) en maar zat te jammeren dat ze het zo zwaar had. Want hsp’s en narcisten trekken elkaar nou eenmaal aan (? ) Fuck it! denk ik dan. Maak dat je wegkomt en doe iets met je leven en dat van je kinderen. Maar dat staat niet bij de reacties. Die zijn van de fluwelen soort, met alle bijbehorende omtrekkende bewegingen en begrip.  (Zoals je merkt zit hier voor mij nogal wat frustratie, dat komt omdat ik een gigantische allergie heb voor slachtofferschap. Terwijl ik óok weet dat het allemaal niet zo eenvoudig is. Dat je dus echt wel een slachtoffer kunt zijn en daardoor zo’n laag zelfbeeld dat je moeilijk uit zo’n relatie kunt stappen). Maar toch…wentel je niet in slachtofferschap om aandacht te krijgen. Wijt het niet aan je hoogsensitiviteit want dat heeft daar niks mee te maken.

Je hebt namelijk altijd een  keuze. Ook al voelt dat soms niet zo. En niet kiezen is ook een keuze.
De meeste hsp’s die ik ken, nemen gewoon hun eigen verantwoordelijkheid, hebben best interesse in  geestelijke- en onstoffelijke zaken en lopen niet  te piepen dat alles nu eenmaal zo is. (Ik ben trouwens een groot voorstander van accepteren wat je niet kunt veranderen.  Maar dan moet je wel eerst zeker weten dát je ’t niet kunt veranderen).  Je kunt een hoop zelf doen om van hsp je kracht te maken.

Voor de duidelijkheid: er niks mis met mensen die zich prima thuis voelen in de zweverige spiritualiteit. Ik wil niet oordelen maar durf te twijfelen aan stelligheden op social media, durf te zeggen dat je het niet weet. Neem niet klakkeloos voor waar aan wat er op Facebook geroepen wordt. Denk zelf na en check en toets het aan je eigen logica en intellect.

Ik hoor vaak genoeg van mijn cliënten dat ze moeite hebben met de term hsp vanwege de associatie met zweverigheid. Een soort schaamte in plaats van trots. En dat vind ik jammer en hoeft helemaal niet. Als we er met z’n allen voor gaan staan dat hoogsensitiviteit gewoon een eigenschap is en geen religie of diagnose. Het is ook niet je karakter. Het is een deel van je en niet het gehele plaatje.

Dus help mee om Hoogsensitiviteit uit de zweefhoek te krijgen. Ga er voor staan dat je het bent! Leg uit dat het een eigenschap is, net zoiets als linkshandigheid. Dat je prima spiritueel en nuchter tegelijk kunt zijn. Of niet. Dat er meer smaken hsp zijn dan de ego-loze wapperjurken met ayahuasca ervaringen. Gewoon mensen met een gezin en een baan die de eigenschap hebben om dieper te voelen en te ervaren en meer bij zaken stilstaan dan gemiddeld.  Die daardoor niet zielig zijn alleen een beetje anders dan de andere 80%. Vooral krachtig  in hun zachtheid.

En alle hoogsensitieven die zich uitstekend voelen in de zweefhoek, dat is helemaal prima. Het is nu gewoon tijd om oók een ander geluid te horen.