De lollige ober….en ander nepgedrag
Laatst was ik met vriendinnen gaan lunchen. Heel gezellig, leuk tentje. Helemaal van deze tijd met de onvermijdelijk steigerhouten meubelen en houten letters die je manen om vooral jezelf en liefdevol te zijn.
En we hadden een lollige ober….
‘ Zijn de dames allemaal aan de lijn of willen jullie het uitgebreide menu zodat je vanavond niet meer hoeft te eten?’ Met zwierige gebaren en een brede grijns.
Ik bevries dan. Ik word stug en kortaf en ik haat het! Ik zag de andere HSP aan de overkant van de tafel ook in elkaar krimpen bij de ‘grapjes’. De rest vond het oergeestig. ‘Ik krijg de kriebels van die man’ zei ik nog. Verbaasde blikken van iedereen maar aan de overkant werd ik begrepen. Fijn toch zo’n ober?!
Niet! Want het is nep. En daar hebben wij HSP’s een radar voor. Ik zag meteen dat hij toen hij even een moment rust had en aan de kant stond zijn brede lach als sneeuw voor de zon verdwijnen. Hij keek zelfs een beetje triest. Totdat er op hem geroepen werd en hij weer ‘aan’ ging. Ik vind het fijn om een vriendelijke ober te hebben maar dan wel een die het meent en niet zo overdreven doet.
Of lekker overdreven doet en het meent omdat ie zo is!
Het zette me aan het denken. Hoe komt dat nou? En ik wam er niet helemaal uit. Ik heb eens om me heen rondgevraagd aan mede HSP’s en vele herkennen het wel. Ik kwam nog wat hilarische verhalen tegen over oude tantes die voor je door de knieën gaan en met een gemaakt hoog stemmetje aan je vragen waar de Wafwaf is terwijl je verbaasd naar je ouder kijkt die geruststellend zegt dat het inderdaad om een hond gaat. Een ander had het ‘de kriebels fenomeen’ met clowns en hun ‘O, ik zie niet dat mijn schoenen zo groot zijn dat ik erover struikel’. “Tenenkrommend en niet grappig.
Als HSP merk je meer op, je antenne is gevoeliger afgesteld en je prikt vaak wat gemakkelijker door nep gedrag heen. Daarnaast hebben we een natuurlijke hang voor echt en authentiek. En dan hangt er dus een oordeel aan. Nep vs. Authentiek en dan is authentiek ‘beter’. En dat vind ik niet fijn van mezelf: oordelen.
Dus wat wil ik dan? Een hartstikke chagrijnige ober die ronduit verteld dat hij die ochtend ruzie heeft gehad met zijn vrouw en liever een andere baan had gehad? Nee, natuurlijk niet. Ik wil dan een ober die zich gedraagt volgens de norm. Ben ik zelf altijd zo echt en authentiek? Ook niet ! En dat kan ook helemaal niet. In bepaalde situaties pas je je gedrag aan naar de heersende standaard en daar is niks mis mee. (Mits je niet dooslaat in dat aanpassen natuurlijk, dat is weer een ander HSP dingetje). Aangepast gedrag zorgt er ook voor dat we met z’n allen soepeler en beleefder met elkaar omgaat. Met name in werksituaties worden teveel geëtaleerde emoties vaak als onprofessioneel gezien. En daar weten we als HSP’s alles van wanneer je in tranen uitbarst in een vergadering.
Maar terug naar de ober.
Ik kreeg het advies om in zulke situaties het spelletje mee te spelen. Dat lijkt me in eerste instantie heel lastig want dan moet ik ook nep gaan doen en dat lijkt mij heel vermoeiend. Terwijl ik het wel kan. Ik pas me vaak genoeg aan als de situatie erom vraagt. Vanwaar mijn weerstand dan?
Eigenlijk is het gewoon mijn probleem. Ik bevroor, ik voelde me ongemakkelijk en ik had er last van. Me lekker wat zitten ergeren en oordelen.
Ik kan er ook milder naar kijken en proberen te zien wat de ober voor een kwaliteiten heeft die ik minder ontwikkeld heb. Hij had flair (ik niet altijd), hij durfde lekker ruimte in te nemen (mmm, bij mij ook nog niet top) én hij deed eigenlijk ontzettend zijn best om ons een leuke middag te bezorgen. En dat zag ik allemaal niet
Mijn conclusie: ik kan er ook wat minder zuur tegenaan kijken en me niet zo arrogant opstellen met m’n zogenaamde authentieke superioriteit. Zo!
Betrap jij jezelf wel eens op oordelen? Ik ben heel benieuwd naar je verhaal. Laat het hieronder weten.
Groetjes en een fijne dag!
Anouk
Vond je de blog leuk en/of nuttig? Klik hieronder om je in te schrijven en ze allemaal te ontvangen
Ik ben zeer authentiek (al zeg ik het zelf..),
Of is het meer “oud antiek” dat hier het woord voert?
Waarschijnlijk is het belangrijker de ‘balans’ te bewaren en een stukje puurheid van je zijn laat zien. Mensen als die ober waar hier sprake van is verschuilen zich onder een deken van zinloos gebral dat HSP’rs zeker meer zal opvallen (gebrek aan echtheid).
Je kan hier over oordelen (het is ook bedroevend vaak), maar mij valt dan op dat hij zijn schoenen mooi gepoetst heeft en zijn neusharen netjes gekamd heeft…
Ook dan ben ik aan het oordelen/benoemen.
Laat dit je schittering niet roven
en zet gewoon je hoorapparaat even op uit (Nog even volhouden dus…)
Vooral authentiek blijven, Klaas
Ik herken het wel dat gedrag.
En ik herken het ook zeker bij mijzelf.
Als iemand ” nep ” doet heb ik de neiging om mij eraan te ergeren en raak dan geïrriteerd.
Soms kan ik het verbergen maar soms ook niet.
Maar ik heb mij altijd anders voorgedaan danst ik was omdat ik dacht dat mensen dat wilden zien ” de altijd vrolijke, gezellige, enthousiaste Debbie”.
Sinds december van dit jaar lukt het mij gewoon niet meer om daar aan te voldoen en merk ik dat niet iedereen te vinden is voor de ” vermoeide van alle indrukken, pijn haar hoofd hebbende, soms chagrijnige Debbie”.
Maar dat is mijn echte ik. De mensen die het niet willen zien, even goede vrienden (of niet) maar dan gaan we ieder onze weg.
Heel herkenbaar Debbie! Je beste versie is nog altijd je ware ik (en de minst vermoeiende voor jezelf…)
Ik volg je helemaal. Dankbaar ook dat je me nog even de ogen opent voor m’n loerende, authentieke superioriteitsgevoel. Ik heb ook soms de neiging ‘echtheid’ beter te vinden dan ‘nep’, maar dat hoeft niet per se zo te zijn. Het is gewoon iets wat ikzelf meer waardeer, meer mee connecteer.
Doorgaans bepaalt m’n energielevel hoe hard ik me in zo’n vrolijke, nep-ober-situatie erger of kan aanpassen en ‘meespelen’. Want meespelen vraagt soms wel energie. Hoe vermoeider ik ben, hoe meer ik uit de laatste reserves moet putten om mee te gaan in het vrolijke rolletje.
Ik kies sinds enkele maanden heel bewust om m’n tijd en energie vnl te investeren in zij die hun authentieke zelf kunnen en durven zijn bij mij. Gewoon omdat dat mij ook energie oplevert. Maar ik probeer mezelf altijd voor te houden: ‘iedereen doet op elk moment z’n hoogste bod’, en soms geraakt men niet verder dan ‘nep’ of enkel oppervlakkigheid.. Dat is ok, maar die mensen passen dan gewoon niet bij mij.