Vind jij jezelf een aansteller? Ik niet (meer)…

Terwijl ik toch een heleboel rare HSP dingetjes heb/ervaar/voel en wil.

Bijvoorbeeld slapen op mijn prachtige, witte zolder. Ik ben extreem gevoelig voor geluid en licht. Alhoewel voor de HSP ’s onder ons zal ik wel gemiddeld zijn ;-).

Waar heb ik allemaal last van op die prachtige, witte zolder? De wekker (licht, getik),  gesnurk van mijn partner (of alleen al het ademen),  getik en gesuis van de verwarming, het elastieken randje van mijn onderbroek dat te strak zit (daar zijn ook nog andere oorzaken voor…), kussen wat niet goed ligt, te warm, te koud, te plakkerig, gewoel, nachtelijke gevechten om een dekbed, geluid bij de buren of op straat, licht van buiten, vogels ’s morgens, regen en wind tegen het raam, hitte in de zomer etc etc etc. En dat is alleen nog maar bij het hoofdstuk Slapen.

Ik heb daar allemaal oplossingen voor: oordopjes (op maat gemaakt), wake up light wekker, niet samenwonen, 2 aparte dekbedden, rolluiken, grote onderbroeken. Want ik kan wel vinden dat ik daar allemaal tegen moet kunnen omdat ik mezelf anders zo’n overgevoelige Miep vind maar waarom zou ik? Ik kies ervoor om het mezelf allemaal wat gemakkelijker te maken. En ik realiseer me ook dat het soms wat vreemd over komt op anderen die daar allemaal geen last van hebben. So be it! Eerder durfde ik dat soort ‘gezeur’ niet eens te benoemen en nu kom ik er gewoon voor uit.

Zit ik weer te piepen over een kruimel in mijn sok. Een kruimel! Maar ik heb er last van dus moet ie eruit. Of mijn wekelijks terugkerende haar op mijn kin. Niemand ziet ‘m maar ik zit er de hele dag aan te plukken totdat ik hem met een zucht van verlichting met een pincet eruit ruk. Want met de nagels lukt niet en zal nooit lukken. En op vakantie liefst mijn eigen kussen mee. Ik vind het al lastig genoeg zo’n andere bed met rare lakens en geuren.

Ik schiet elke dag wel van iets vol. Soms wel 3 keer per dag. Een zielig filmpje, iemand die zoiets moois zegt dat het me raakt. Een mooi liedje op de radio in de auto. Ben ik daardoor een aansteller? Welnee! Ik laat mijn emoties gewoon de vrije loop.

En dat mag ik allemaal van mezelf. Dat heb ik wel moeten leren want ik ben opgevoed met ‘niet zeuren en klagen, andere mensen hebben het veel erger’ en ‘flink zijn, niet aanstellen’.

Ik wil gewoon goed voor mezelf zorgen. Rekening houden met mijn hoogggevoeligheid  zodat ik de dag goed doorkom. Vroeger was ik (met een klein kind) in een half uur de deur uit ’s ochtends. Meteen al gehaast en gestrest. Nu neem ik lekker 1,5 uur om mijn dag een beetje leuk te beginnen. Ik heb daarbij wel met mezelf moeten afspreken dat ik pas ná het ontbijt op mijn telefoon mag gaan kijken anders vergeet ik mijn ontbijt en mijn thee te drinken en glij zo via de e mail mijn werk in en zit ik om 12 uur nog ongedoucht in mijn pyjama te werken. Verkleumd en wel omdat ik vergeten ben de kachel aan te zetten. Bij een thuiswerkdag dan, zonder afspraken. Ik ga niet in pyjama de deur uit. Alhoewel ik een keer met m’n sloffen aan de auto ben ingestapt. Te gehaast dus.

En als ik thuis kom gaat de telefoon op stil. Vlak voor ik naar bed ga kijk ik nog even of er iemand gebeld of geappt heeft die mij dierbaar is en verder zo min mogelijk prikkels. Even helemaal niks doen en dat was in het begin nog wel eens lastig. Tip: zet de keukenwekker op 10 minuten als je thuiskomt van een drukke dag en ga zitten. Doe even helemaal  niks. Beetje mijmeren. Beetje in je lijf voelen hoe je erbij zit. Een paar keer diep in- en uitademen. Voelt heel onwennig in het begin maar het werkt! Daarna kun je verder hollen met wat je nog allemaal thuis wil of moet.

Ook neem ik aan het eind van de dag even de tijd om alle energieën die ik onderweg  door de dag heb opgepikt even terug te geven aan iedereen. Als HSP heb je de neiging om de energie van anderen op te pikken en je toe te eigenen zonder dat je je daar van bewust hoeft te zijn. En van het onbewust allemaal meezeulen van emoties en energie van anderen kun je behoorlijk moe worden. Het klinkt zweverig maar is dus eigenlijk heel praktisch. Teruggeven dus! Letterlijk, en dat werkt. Ik ga even rustig zitten met mijn ogen dicht en ga iedereen langs in omgekeerde volgorde van de laatste tot de eerste die dag en geef terug (visualiseer) wat van hen is. Het is soms wonderbaarlijk wat daarbij aan beelden naar boven komt. Soms is het veel luchtiger dan ik dacht, een vlinder of zo terwijl ik dacht een zwaar gesprek te hebben gehad met die persoon. Soms is het een dikke plak zwarte pek terwijl ik diegene helemaal niet als zwaar of belastend had ervaren. Het maakt  je systeem schoon en ik voel me daarna altijd een stuk lichter.

En dat is de hele crux: jezelf nemen zoals je bent. Met al je rare , extreme en gemiddelde gewoonten en gedachten. En je daarbij niks aantrekken van wat een ander daar eventueel van zou kunnen vinden. Weet jij veel wat er allemaal in die andere hoofden afspeelt. En al zou je het weten. Wat doet het er eigenlijk toe?

Hoe zit dat eigenlijk bij jou? Vind jij jezelf een aansteller? Soms stiekem toch wel? Pas jij je altijd aan en spreek je jezelf toe dat je vooral normaal moet doen zoals alle anderen. En wil je daar vanaf? Ik kan je daar bij helpen. Mail me op info@gelukkig-hoogsensitief.nl en we maken vrijblijvend een afspraak om eens rustig te bespreken hoe dat bij jou zit en hoe je jezelf beter leert accepteren in plaats van te veroordelen. Als ik het kan, kan jij het ook!