Als hsp-er moet je vooral overal Ja op blijven zeggen…..
Beter nog: voor iemand iets gevraagd heeft al zelf aanbieden om de hond uit te laten/die rotklus op kantoor van je collega over te pakken/ op je neefje te passen (waardoor je niet kunt gaan sporten).
Want, ja, je voelt zó goed aan wat de ander nodig heeft dat je maar een half woord of een blik nodig hebt om in de houding te springen. Maar waarom eigenlijk? Ik ken het gevoel, het is heerlijk om te zorgen en de behoeften van anderen te vervullen en zo goed te weten wat een ander nodig heeft MITS het niet ten koste gaat van jezelf en je er geen last van hebt of energetisch op leegloopt. (of verdrietig wordt omdat andere niet zoveel doen en je weinig terug krijgt).
Als jij de hele dag voor anderen bezig bent waardoor je ’s avonds als een uitgeknepen dweil op de bank ligt is de verhouding een beetje zoek. Het is niet goed voor je dat weet je ook alleen: hoe stop je daar nu mee? Je kunt toch niet botweg ‘nee’ zeggen? Stel je voor dat je collega/zus/buurvrouw boos wordt ? Wat dan? Help, dan heb ik een conflict en ben ik niet aardig!
Van altijd ‘ja’ zeggen naar in een keer ‘nee’ is natuurlijk een hele grote stap.
Wat je wel kan doen is om niet meer ongevraagd en zonder nadenken je hulp aanbieden maar eerst even bij jezelf nagaan of:
- Je dat wel écht wil
- Je er zin in hebt
- En of je er überhaupt tijd voor hebt
Er is nog niks gevraagd dus je kunt ook nog niemand teleurstellen. Je kunt wel jezelf een plezier doen door te beslissen wat jij wilt.
En als het dan wel gevraagd wordt?
Tja, dat wordt gelijk een stuk lastiger, weet ik uit ervaring. Gouden tip: zeg niet meteen ‘Ja’ maar vraag of je er even over na mag denken en zeg dat je erop terug komt. Zo geef je jezelf wat ruimte. Je gaat dan even heel goed bij jezelf na of:
- Je dat wel écht wil
- Je er zin in hebt
- En of je er überhaupt tijd voor hebt (en eerlijk zijn naar jezelf!)
Zo ja: prima en dan heb je wel een bewuste keuze gemaakt en niet uit plichtbesef of omdat je bang bent dat de ander je niet aardig vindt. En zo niet: zeg dan heel rustig: Ik vind het heel jammer maar het komt me niet uit om je ramen te wassen/mee te gaan naar de Toppers/ samen een teckel te gaan kopen. En laat het daar bij. Ga het niet uitleggen want daarmee ontkracht je de hele boel.
Zou jij boos worden of de ander niet aardig vinden als het zo wordt gebracht?
Succes met oefenen!
Laat je me hieronder weten of het gelukt is?
of Klik hier om een afspraak te maken voor een GRATIS Skype sessie.
hoi Anouk,
nu leef ik in de ‘gelukkige’ omstandigheid dat iedereen het huis uit is en ik een tamelijk geïsoleerd bestaan ben gaan leiden.. maar dan nog. als ik met vrijwilligerswerk, dat ik echt graag doe en dat heel erg aansluit bij mijn noden van dit moment, bezig ben.. lijkt er geen rem te zitten op wat ik doe. die klus help ik ook nog even doen en die en die.. terwijl de energie beperkt is en ik eigenlijk wel voel dat het genoeg is. maar ja. je bent nu eenmaal bezig en dan is het maar af. als er iets wordt gevraagd, is het heel erg vriendelijk en gelukkig wordt op prijs gesteld wat je doet. dat scheelt wel. in deze context is het geen automatisme dat de vrijwilligers zich een slag in de rondte werken en dat dat normaal wordt bevonden. maar die grens hè?
ik zal mijn best eens gaan doen om bij de grens te stoppen, want bij mij is het een automatisme om door te lopen tot ik neerval..
Adrienne