Stress maak je zelf

Stress maak je zelf

 

Ja, echt. Het zit allemaal in je hoofd.
Het lijkt vaak of stress een externe factor is maar dat is niet zo. Het gaat erom hoe jij er tegen aan kijkt en wat je ervan vindt.
En dat is met bijna alles zo. (Vulkaan uitbarstingen, aardbevingen en andere enge dingen daargelaten ).

Je vaart met een bootje op en meer, het is een prachtige dag, je dobbert ontspannen wat rond. Opeens knalt er een ander bootje tegen jouw boot aan. Je schrikt en wordt boos . Twee knulletjes kijken je grijnzend aan, ze zijn tegen je opgebotst.
Ander scenario: je schrikt kijkt om en ziet dat de wind een ander bootje tegen jouw boot heeft doen opbotsen. Je glimlacht en het  is gelijk niet meer erg! Want het is niemands  schuld’ . De wind kan er niets aan doe. De stoute jongetjes wel (volgens jou dan). Dus wordt je boos. Maar de gebeurtenis is hetzelfde. Er botst iets en je schrikt. De gebeurtenis is neutraal. Jij niet.
Hoe dingen zouden moeten zijn volgens ons en wat er werkelijk gebeurt is een van onze grootste ergernissen(= dus stress) en dat heeft o.a. te maken met je verwachtingen over hoe anderen zich volgens jou horen te gedragen.

En stress om je eigen gedrag (oftewel denkbeelden)?
Op je werk staat er echt niet iemand achter je met een zweep om je op te jagen. Dat doe je zelf. Onderliggende gedachte is vaak: ik doe het niet goed, straks vinden ze me incapabel en allerlei andere angsten. En dat helpt niet. Ik probeer altijd te bekijken hoeveel invloed ik ergens op heb. Kan ik er iets aan veranderen? Doen! Zo niet: loslaten. Klinkt erg gemakkelijk en dat is het niet. Het gaat bij mij ook nog regelmatig fout. Een tijd geleden ging ik mijn eerste Facebook advertentie op het web zetten met mijn gloednieuwe e book en in een keer sloeg de paniek toe: is het wel goed genoeg? Vinden ze het niet stom? Wat als ik afwijzende reacties krijg? Kortom; stress! En er was nog niks gebeurt!

Dat is ook zo’n raar mechanisme om stress te hebben over wat er eventueel allemaal zou kunnen gaan gebeuren. Je hebt namelijk geen idee. Ik heb geen glazen bol en jij waarschijnlijk ook niet. Ja maar : Wat als….? Geen idee. Het is goed om je ergens op voor te bereiden of te bedenken hoe je iets gaat aanpakken maar dat is iets heel anders als gaan piekeren en ontzettend nerveus worden over iets wat er nog niet is en waar je geen invloed op hebt. Ken je dat? Dan heb je alle scenario’s bedacht en dat gaat het toch net even anders. Net die waar je niet aan gedacht had.  Dus laat gaan! Maak je druk om het Nu want dat is alles wat je hebt. En in het Nu blijkt het allemaal wel mee te vallen (meestal dan).

Ken je de beroemde uitspraak: Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen en geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien? Citaat van Fransiscus van Assisi. Wijze woorden uit de Middeleeuwen. Toen hadden ze blijkbaar ook al stress. En ze hadden niet eens targets, emails, een drukke kantoorbaan gecombineerd met kinderen etc.

Maar hoe doe je dat dan? Loslaten. Ik neem altijd even wat afstand van mezelf. Ik probeer naar mijn eigen gedachten te kijken en mijn gedrag te zien en te voelen waar de stress zit . Even diep ademhalen en even rustig gaan zitten. Wat ben ik nou aan het doen.? Wat is mijn onderliggende gedachte en gevoel? Want het gaat natuurlijk niet om:’ help, ik krijg het niet af’ want dat zou je gewoon rustig kunnen zeggen: ‘luister ‘ns even : ik doe m’n best maar ik ga het niet af krijgen’. Nee, de onderliggende gedachte is: ik ben een sukkel en niet goed genoeg want ik voldoe niet aan de verwachting van de ander ( hoe irreëel die verwachting vaak ook is). En dát kun je loslaten! Je kunt er anders over denken. Daar mag je gewoon voor kiezen. Wat kan ik wel doen en wat gaat niet lukken?  Wat is reëel en haalbaar? En trap dan niet in de valkuil van vergelijken.  Iedereen is anders en als anderen het wel kunnen: nou én! Jij hebt vast iets wat die ander niet zo goed kan. En van vergelijken is nog nooit iemand gelukkiger geworden.

Hoe ga jij met stress om? Laat het me hieronder weten

of [otw_shortcode_button href=”skype” size=”medium” bgcolor=”#3ABBC4″ icon_type=”social foundicon-skype” icon_position=”left” shape=”radius”]Klik hier om een afspraak te maken voor een GRATIS Skype sessie.[/otw_shortcode_button]

 

3 thoughts on “Stress maak je zelf

  1. een hele goeie deze over stress, zeer herkenbaar!!
    Het lukt me steeds beter om dingen los te laten zonder echter de grip op belangrijke zaken te verliezen. Dit gebeurde een tijd geleden nog weleens. Waarschijnlijk een tussenfase (?) ik liet alles los wat weer voor stres bij Marca zorgde. Mijn hoofd zat te vol en ik dacht dan maar alles los, was toch al mijn baan kwijt. Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik meer om me heen ging kijken en er voor open ging staan. Iets wat me veel gebracht heeft. Daarnaast heb ik de ongezonde relatie met Marca los gelaten. Zij was meer een soort surrogaat-moeder van me i.p.v. een zus. Iets wat door alle gebeurtenissen was opgebouwd en wat we samen fijntjes in stand hielden uit : angst!!
    Ze vindt het moeilijk om die rol los te laten. Ik weet inmiddels dat het beter is zo en dat de enige manier is om te groeien ( zegt een vrouw van 47!) . Maar ja, beter laat dan nooit.
    Ik wens je alle goeds voor het nieuwe jaar en hoop je/jullie vlug nog een keer te zien.

    Liefs, Rufi

    1. Hoi Rufi,

      Wat mooi dat je er zo in kunt staan en dat je heel helder hebt waar de pijn zit. Succes ermee! En als je er hulp bij nodig hebt dan weet je me te vinden. Tot gauw!

      Liefs,
      Anouk

  2. Heel mooi thema Anouk,

    Mijn leven is doorweven geweest met stress en faalangst,
    Zorgen dat je aan ieders verwachtingen voldoet en het verdoezelen van tekortkomingen.
    Na jaren kom je er achter dat het leuk bedoeld is maar je er niet verder mee komt.

    Later leer je je beperkingen te benoemen en een plaatsje te geven (schept al een stukje rust).

    Daarna ga je hulp zoeken om beter om te gaan met je beperkingen en bepaalde stressfactoren en ze op enig moment buiten te sluiten omdat ze niets te maken hebben met wie je bent.
    Je vormt een cocon om je heen waar je mensen en vragen zelf toelaat en die je afschermt tegen stressfactoren die je niet in de hand hebt.

    Je reageert niet meer kwaad op wat er niet allemaal voor onrecht om je heen gebeurt, maar probeert als dat in je mogelijkheden ligt er iets aan te doen of je coconnetje dicht te ritsen.
    Probeer dingen die je eventueel steken bespreekbaar te maken.
    Dit kan op een vriendelijke manier door duidelijk te maken dat het je raakt en dat je hier niet van gediend bent (kan ook liggen aan mijn eigen beperking waardoor ik sneller geraakt ben).
    Zorg voor de juiste toonzetting waardoor de ander zich niet aangevallen voelt en het gevoel krijgt zich te moeten verdedigen.
    Ontneem mensen hun munitie en stel er vriendelijkheid en toenadering tegenover.
    Kun je er niets aan doen dan ga je niet schouderophalend verder met je leven maar je beseft dat het buiten je mogelijkheden ligt en (in mijn geval) de wereld via een tekstje (veelal grappig) `n spiegel voor te houden en hun geest aan te zetten om een eigen beeld hierover te vormen.

    Natuurlijk heb ik beperkingen die het niet makkelijk voor me maken, maar de kunst is daar voorbij te kijken en met je mogelijkheden te doen wat (volgens mij) mogelijk is en de wereld een stuk mooier te kleuren…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *